Έξω ραπάρουν πιτσιρικάδες.
"Μαλακισμένα", λες.
Ίσως και να ’χεις δίκιο. Ίσως και να μην έχεις. Μην κλαις.
Οι πορφυρές γυναίκες λέγονται όλες "Ρόζα". Πεθαίνουν σε Γερμανίες προκατακλυσμιαίες. Ενώ αυτό το βαλκανικό απεριτίφ στο σπίτι μας το λέμε άλλοτε ρακή κι άλοτε βυζί. Διότι ενδημεί εντός μας κάποιος Μελέαγρος.
Έζησε ρωμαίικα στον Αίμο του διαδικτύου σου. Κομψός πάντα και μπροστά του φράγματα μεγάλων ποταμών. Υδροβιότοποι με σαλαμάντρες και κρύσταλλα. Απ όλες τις παρθένες της Λορένης τον αγάπησαν εκείνες που κρατούσαν από σόι πομάκικο. Έχεζαν πίσω από φουντωμένες βατομουριές. Σκουπίζονταν με φύλλα μολόχας. Μετά φορούσαν γυαλιά και συνεντευξιάζονταν σε κανάλια σοβαρότατα.
Τώρα προσγειώνονται σαϊτεμένες σε στούντιο της Μεσογείων. Εκλιπαρούν την έμπνευση. Στο κρεβάτι χύνουν αμέσως. Όπως γυρίζουν στο άλλο πλευρό να κοιμηθούν τραβώντας βίαια το πάπλωμα, ο αέρας μυρίζει τζάκι αναμμένο κι όλα τα Παρίσια της οικουμένης μου γίνονται Φιλιππούπολη.
Πάνος Σταθόγιαννης
